Stappen en knutselen

Zaterdag 16 april
Na een heerlijke middag thuis te zijn geweest, afgewisseld met boodschappen doen op de markt, kleren wassen en ons huisje vegen, hebben we gebakken aardappels met kipfilet gegeten. Dit was nog over van eerder deze week, dus we hoefden deze keer niet veel aan het eten te doen. Ook wel eens fijn!
Hierna hebben we ons klaargemaakt voor de avond, we gaan namelijk stappen met z’n tienen en met Ida. Het duurde even voor iedereen zich in de outfit had gehesen, de stroom was weer eens uitgevallen en dan is het nogal behelpen om je met een zaklamp in de buurt om te kleden.
We hadden taxi Omar geregeld, iemand die ons al eens vaker weg heeft gebracht. Hij zit zeg maar tussen de goedkope bustaxi en de wat duurdere gele taxi’s in. We hadden zijn nummer toen meteen maar opgeslagen, dus daar maakten we deze avond dankbaar gebruik van. Hij heeft een busje waar we met z’n tienen in kunnen, tien toubabs!
In eerste instantie zouden we met z’n allen gaan stappen, maar helaas was Leon ziek geworden, dus hij besloot om niet mee te gaan. Erik wilde bij hem blijven, dus ook hij ging niet mee.
Eerst zijn we wat gaan drinken bij Bini’s Bar, waar we hadden afgesproken met een Nederlandse jongen die hier voor een stichting scholen bouwt. We hebben hier heerlijke bitterballen gegeten! Hmm!
Hierna wilden we in eerste instantie naar Duplex gaan, een uitgaansgelegenheid waar veel toubabs (je spreekt het trouwens uit als ‘toebabs’) komen. De meiden uit Zeeland zeiden echter dat het daar pas vanaf een uurtje of één leuk wordt. Daarom besloten we naar een andere club te gaan, Aquarius, of ook wel ‘vissenkom’, haha. Het was hier heel erg druk en later op de avond hadden we behoorlijk last van een paar zeer extraverte meiden. Ze waren ook nog eens bewust hun rook richting ons aan het uitblazen, erg vervelend.
We zijn rond half 3 naar huis gegaan, Omar stond ook toen alweer netjes voor ons klaar. Hij heeft ons helemaal tot aan onze compound gebracht. Daar aangekomen bleek de poort dicht te zijn! Oeps! Ida zat ook nog in de taxi en gelukkig had zij het nummer van de mensen van de compound. Alleen een beetje jammer dat ze niet op namen. Natuurlijk ook niet heel gek midden in de nacht, maar toch hadden we onze hoop erop gevestigd dat ze op zouden nemen. Toen hebben we Erik maar gebeld, hij was toch thuis. Hij nam ook niet op. Er restte nog één kans, namelijk dat Leon wel op zou nemen. Jaa! Hij kwam, gestoord uit zijn slaap, naar buiten en heeft voor ons de poort open gemaakt! Heel fijn!

Zondag 17 april
De volgende morgen konden we uitslapen, maar door het vele lawaai hier, was ik toch al weer rond 8 uur wakker. Ben maar opgestaan omdat ik toch niet meer kon slapen en ben dit verslagje bij gaan werken. Al snel waren Marjolie en Jarmke ook wakker en hebben we ontbeten. We kregen al snel een telefoontje van Elsemiek dat ze ook al wakker was en dus is ze bij ons gekomen. Na het ontbijt zijn we naar het strand gegaan, Jarmke bleef thuis om even een dagje voor haarzelf te hebben.
Voordat we op het strand verder gingen slapen zijn we even in Senegambia gaan kijken voor een bikini. Helaas waren enkele winkeltjes dicht (omdat het zondag was) en in de winkeltjes die wel open waren hadden ze natuurlijk niet wat ik zocht. Volgende keer beter.
Toen door naar het strand, heerlijk! We hebben ons door de zon heerlijk laten bijkleuren. Later op de middag kwamen Erik, Leon, Paula en Fleur ook nog langs. Marjolie en ik wilden niet heel laat naar huis, omdat Marjolie nog even, als verrassing, met haar moeder wilde skypen omdat zij de volgende dag jarig was. Leuk!
We gingen net bij het strand weg toen we Metsje tegen kwamen. Zij zei dat we ook wel even bij haar thuis op skype mochten. Dat aanbod sloegen we natuurlijk niet af, want dan konden we gelijk even gebruik maken van haar douche! Dus terwijl ik aan het douchen was, was Marjolie aan het skypen. Daarna konden we heerlijk fris met de bustaxi naar huis!
Eenmaal thuis aangekomen had Jarmke het eten bijna klaar, dus we konden bijna meteen aanschuiven! Of naja, aanschuiven, eerder het bord op onze schoot zetten. Marjolie zei al: ‘We zullen als we thuis komen wel helemaal niet meer weten hoe we netjes aan tafel moeten eten!’ Haha, we hebben hier namelijk alleen een klein tafeltje en ook wel een grotere, maar die is zo hoog dat als je er aan gaat zitten, je het eten niet meer ziet maar tegen de rand aankijkt! Die tafel fungeert nu als aanrecht en fornuis. Jaja, met een beetje improvisatie en flexibiliteit is het leven nog niet zo slecht hier hoor!
Het menu van vandaag was: gebakken aardappeltjes met kipnuggets en sla. Lekker! Of naja, ik vond de kipnuggets wel lekker maar Jarmke en Marjolie niet echt, dus dat was dan wel weer jammer.
Na het eten hebben we eerst even gezeten, toen zijn we gaan afwassen en daarna hebben Jarmke en ik het spel ‘kakkerlakkensalade’ gespeeld. Toepasselijk hè?
Hierna kregen we, zoals wel vaker, nog even bezoek van de bewoners van de compound. In het begin is dat wel leuk en ik vind dat je dat ook wel moet toelaten, ze vinden toubabs hier namelijk allemaal heel interessant. Maar na een paar keer is de lol er eigenlijk wel af. We wilden gewoon even lekker wat drinken met elkaar en met onze buurtjes. Nadat ze weg waren hebben we dat ook wel gedaan, gezellig wat gedronken en heerlijke zoute sticks gegeten!

Maandag 18 april
Vandaag gaan we voor school werken! Dat vind ik namelijk hard nodig, want vorige week hebben we slechts één dag echt materiaal kunnen maken. De maandag hebben we nodig gehad om afspraken te maken en helder te hebben wat we gaan doen en woensdag was de sportdag.
We hebben klokken afgemaakt, zodat ze in elke klas een grote klok hebben waarmee ze de hele en halve uren aan kunnen leren. Ook hebben we nog ander materiaal gemaakt dat de rekenlessen ondersteund. Het is alleen een beetje lastig soms, want we willen veel lamineren zodat het langer en vaker bruikbaar is. De leerkrachten kunnen dan dingen erop schrijven en het vervolgens weer uitvegen.
Er zijn hier wel winkeltjes waar je kan lamineren tot A4, maar we willen soms ook A3 formaten lamineren en dat kan dus bijna niet. En in deze winkeltjes is het best prijzig, dus we hebben in de boekenwinkel gekeken naar een lamineerapparaat, maar die moest maarliefst 2400 dalasi (ongeveer €60,-) kosten. Dat hebben we dus niet gedaan. Ik weet eigenlijk niet of ik dat al een keer geschreven had, maar soms weet ik echt niet meer wat ik nou wel en niet in het verslag heb gezet. Dus als je iets dubbel leest…
Vandaag ging Jarmke naar de markt in Banjul en ze zou ook naar een boekenwinkel gaan, zodat ze plakplastic (waar je boeken mee kan kaften) kon kopen en ook kon kijken voor lamineervellen op A3 formaat. In de winkeltjes hier in de buurt hebben ze namelijk wel een machine voor A3, maar je kunt er niet A3 lamineren….heel begrijpelijk, ahum.
Later bleek dat er helemaal geen goede boekenwinkel in Banjul zat, maar dat de enige goede boekenwinkel in Bakau zat, waar we vorige week zijn geweest. Beetje jammer dus. We gaan morgen kijken voor een winkeltje waar we wel A3 kunnen lamineren en misschien dat we ook nog wel naar Bakau gaan, naar de goede boekenwinkel Timbooktoo.
In Banjul heeft Jarmke een jurkje en een soort slippers gekocht. Hele leuke en helemaal voor een leuk prijsje, 150 dalasi (€3,75)! In dat winkeltje ga ik ook nog eens even kijken, haha!
Verder zijn Marjolie en ik vandaag eerst naar de markt geweest. Dit hebben we bewust vroeg op de ochtend gedaan, zodat het nog niet zo warm zou zijn. Wij waren niet de enige die dit dachten! We hebben wat groente gehaald, want vanavond gaan we lekker pasta met gehakt eten! Hmm, wat hebben we daar zin in!
Op een gegeven moment kwamen we bij een stalletje waar een mevrouw groente en fruit verkocht. We waren al even op zoek naar een courgette, maar hadden deze tot nu toe nog niet gevonden. En deze mevrouw had iets op haar tafeltje liggen wat wel eens een courgette zou kunnen zijn. We probeerden aan haar te vragen of het echt een courgette was, maar ze verstond echt geen woord Engels. Ze dacht dat wij af wilden dingen, maar wij waren het er dus nog niet over eens wat het nou precies was. Haha, we hebben nu gewoon 15 dalasi minder betaald zonder erom te vragen. Haha, zo klinkt het helemaal niet grappig maar dat was het wel.
Toen we thuis kwamen zijn we aan de slag gegaan voor school en tijdens het werk kwamen we erachter dat we nog een aantal materialen nodig hadden. We hadden vorige week wat spullen opgeslagen in een kast op de basisschool, dus die wilden we wel even op gaan halen met nog wat nieuwe stiften. Deze gaan hier echt heel erg snel leeg!
Rond de middag zijn we dus maar op pad gegaan naar school, wel in Gambiaans tempo uiteraard. Op school aangekomen waren er alleen een paar concierges aanwezig, terwijl wij dachten dat er nog wel meer mensen zouden zijn omdat er ook bijlessen worden gegeven in de vakanties. Gelukkig had één van deze beste mannen de sleutel van het computerlokaal, waar onze spullen lagen. Ze hebben ook een soort magazijn op school, maar daar hadden ze geen sleutel van. De man die de sleutel had was zojuist weg gegaan. Wel balen dus dat we hem net hadden gemist! Morgen zou hij er weer zijn, rond 9 uur. We hebben nu met deze mannen afgesproken dat we om 9 uur op school zijn, hopelijk is de sleutel er dan ook. Maar ik ben benieuwd, je weet het hier namelijk maar nooit.
De spullen die we opgeslagen hadden hebben we meegenomen, evenals wat extra papier. Onderweg naar huis kwamen we m’n naamgenoot van de compound nog tegen, dus ze heeft ons een tijdje vergezeld.
Toen we thuis waren hebben we meteen nog maar wat boodschappen gedaan, we hadden nog water nodig en afwasmiddel. Water drinken we hier uit zakjes, die zijn het goedkoopst vergeleken met flesjes. In z’n grote zak zitten ongeveer 25 kleine zakjes water, elk 0,5 liter. Nou is de afstand van de supermarkt naar ons huisje niet zo ver, een paar honderd meter, maar met z’n zak in je armen lijkt het veel langer! Pff, flink zweten toen we thuis kwamen, maar we zijn even rustig gaan zitten en hebben gelunchd. Even bijkomen en –tanken.
’s Middags zijn we verder gegaan met de materialen en aan het eind van de middag heb ik m’n was nog even gedaan. Daarna meteen maar onszelf gewassen, we waren immers toch al half nat van het doen van de was.
Ondanks dat je bijna de hele dag thuis bent, vliegt de tijd toch nog. Het was inmiddels al 6 uur, dus toen was het ook al bijna tijd om eten te gaan koken! Even later kwam Jarmke ook thuis van de markt en konden we ‘aan tafel’. Het was echt heel erg lekker! We hebben nog wat over, dus we kunnen er mooi nog een keer van eten!
Na het eten was het tijd voor de opdracht van Marjolie. Ze heeft namelijk van een vriendin cadeautjes gekregen met opdrachten erbij. Als ze deze opdrachten goed uitgevoerd heeft, krijgt ze als ze terug is haar echte verjaardagscadeau. De opdracht van vandaag was: door drie Gambianen een schilderijtje laten maken. Er zaten van die kleine canvas doekjes bij met kleine potjes verf en een kwastje. Het was de bedoeling dat Awa, Mariama en Adama een schilderijtje zouden gaan maken. In het begin snapten ze er niets van en moesten heel hard lachen. Ze wisten ook niet goed was ze moesten tekenen en welke kleuren ze allemaal moesten gebruiken. Uiteindelijk hebben ze een deel van ons tafellaken nagemaakt en het resultaat is erg leuk geworden!
Het nadeel hiervan was wel dat onze kamer de hele avond vol stond met mensen van de compound, een drukte van jewelste dus. Uiteindelijk hebben we iedereen weer naar buiten weten te werken en toen zijn we eigenlijk ook meteen naar bed gegaan. Ondanks dat ik een hele dag thuis ben geweest, afgewisseld met boodschappen doen en een bezoekje aan de school, was ik toch erg moe en viel als een blok in slaap.

Dinsdag 19 april
We hebben voor vandaag afgesproken dat we om 9 uur op school zouden zijn om nog wat stiften en papier op te halen. We hebben eerst even lekker ontbeten en zijn toen op weg gegaan naar school. Gisteren voelde ik alweer een blaar onder m’n voet, maar ik dacht dat het wel goed zou gaan. Maar nee hoor, onderweg naar school begon het steeds meer pijn te doen. Gelukkig had Marjolie blarenpleisters bij zich, heel fijn!
Op school aangekomen was er eerst bijna niemand te bekennen. Toen zagen we aan de overkant van het plein dat er iemand aan het harken was. We zijn dus die kant opgelopen en toen we hem vertelden dat we voor de sleutel kwamen, zei hij dat de man met de sleutel er nog niet was. Hmm, beetje jammer weer. Hij wist ook niet of hij nog wel zou komen. Euhm, had je dat ons gisteren niet kunnen vertellen? Goed, that’s the Gambian Way. We hebben toen met hem afgesproken dat hij de sleutel bij zich zou houden zodra hij de man met de goede sleutel zou zien. Hij zei dat hij elke dag op school aan het werk was, dus dan komen we eind deze week of begin volgende week nog wel een keer langs. Hopelijk gaat dat wel goed, haha.
Thuis aangekomen troffen we Adama, zij wilde ons wel meenemen naar een boekenwinkeltje hier niet ver vandaan, waar we ook kunnen lamineren. Hopelijk ook A3. Ze was alleen nog even met de was bezig, dus zodra ze klaar zou zijn, zou ze het ons laten weten en zouden we naar het winkeltje lopen.
Het duurde even, Gambiaanse 5 minuten zeg maar, dus we hebben eerst nog even wat foto’s op de laptops gezet en ik heb dit verslag bijgewerkt.
Ondertussen begonnen de dames hier van de compound steeds luider te praten en te schreeuwen. Er ontstond een hele ruzie, waarbij ook mensen van de compound hiernaast bij betrokken waren. Er werd niet geslagen of gevochten ofzo, maar wel heel hard gescheeuwd en vooral heel boos en lelijk gekeken. Even later was het weer wat rustiger, maar volgens mij was het nog niet opgelost. En dat was ook zo, want het laaide weer op en inmiddels was er ook een politieagent gearriveerd. Pff, ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat wij veilig binnen zitten en er niet tussen staan!
Even later gingen we met Adama naar een winkeltje waar we konden lamineren. Onderweg vroegen we haar wat er nou precies aan de hand was, maar het had met een andere compound te maken, die mensen huurden en daar hadden ze een of ander briefje voor nodig. Dat was allemaal niet op een nette manier gegaan, dus daar hadden ze ruzie over.
Na eerst bij twee andere winkeltjes te zijn geweest vonden we er één waar we wel A3 konden lamineren. Het was alleen erg duur, namelijk 45 dalasi (iets meer dan €1,-). We hebben onze grote klokken daar maar gelamineerd en we hebben in een winkeltje ernaast nog lamineervellen gekocht. Dit is nog wel redelijk te betalen, dus in het vervolg gaan we waarschijnlijk vellen kopen en het ergens anders laten lamineren, dan kunnen we voor hetzelfde geld drie keer zoveel lamineren.
Thuis zijn we nog even verder gegaan met het schoolwerk, we hebben nu bijna alles voor grade one af, dus het valt ons niet tegen.
Tussen de middag hebben we onze pompoen, waarvan we dachten dat het een courgette was, gebruikt om er een lekker soepje van te maken. Samen met crackertjes tonijn was het een lekker maaltje!
Verder hebben we vandaag schoongemaakt. We zijn begonnen met vegen en later heeft Marjolie met een oude handdoek gedweild. Dit ging beter dan met de mop, want daar komen alleen maar pluizen vanaf.
Ook hebben we onze voeten even verwend met een heerlijk voetenbadje! Pff, lekker al het zand eraf gespoeld!
Op het menu stond vandaag spaghetti met gehakt! Lekker! Het was nog over van gisteren, dus we hebben er een beetje pasta bij gekookt en klaar was het eten! We hadden zelfs een drie-gangen-menu, want we hadden pompoensoep als voorgerecht. Het nagerecht ga ik dadelijk eten, lekkere mango!


Wat er verder nog op de planning staat:
- Morgen gaan we naar de markt in Serrekunda. Lekker shoppen! Na die tijd zijn we uitgenodigd om bij Metsje te komen eten. Misschien mogen we dan ook wel gebruik maken van haar fijne douche!
- Donderdag intervisie met Metsje.
- Naar het strand?!

Heel veel groetjes uit het verre Gambia!