Farafenni, strand en stage

Vrijdag 8 april
Vandaag begint de dag relaxed, omdat we een beetje uit kunnen slapen en niet op een vaste tijd op de college hoeven zijn. We doen het daarom rustig aan, dat is met de warmte hier ook niet meer dan normaal. Na een mini-ontbijtje, bestaande uit twee crackertjes, gaan we op weg naar de college. Tijdens onze wandeling blijkt het dat we al helemaal ingeburgerd zijn in deze Gambiaanse cultuur. We horen namelijk de kreten ‘toubab’ en ‘hello nice ladies, i love you’ al bijna niet meer.
Op de college aangekomen gaan we ontbijten in de aula, waar we Metsje treffen. Zij geeft vandaag enkele lessen en we zullen haar verder niet zien, omdat wij op weg gaan naar Farafenni en Metsje thuis blijft omdat er 3 ‘nieuwe’ studenten uit Zwolle komen. We zijn met z’n allen heel benieuwd naar hen, want ze komen in het huisje naast ons.
Na het ontbijt hadden we afgesproken bij de vier meiden uit Zeeland, om daar te wachten op Jeneba. Dat is een nichtje van Abou, met wie wij naar Farafenni gaan reizen. Ze had alleen nog een test op de college, dus zodra zij klaar was zou ze ons oppikken. Misschien voel je het al aankomen, maar we hebben dus ongeveer de hele middag op haar gewacht. Wij dachten dat ze rond 1 uur klaar zou zijn met haar toets, maar ze bleek om 2 uur pas te beginnen. Rond ongeveer half 5 (!) kwam ze om te zeggen dat ze klaar was. Pff, we hebben dus de hele middag maar een beetje gehangen, ons puzzelboekje bijgewerkt, gepraat, gezucht, gesteund, naar een winkeltje gegaan om toch maar even wat eten te kopen en weer verder gewacht tot het eindelijk tijd was.
We waren inmiddels met 6 toubabs en Jeneba en het is een hele klus om met zoveel mensen in één bustaxi te reizen. Een bustaxi is een soort busje, die iedereen aan kan houden en waarin iedereen in kan stappen. Je moet van tevoren zeggen waar je er uit wil en dan betalen aan degene die het geld regelt. Daarnaast is er nog de chauffeur die probeert om vlekkeloos door het verkeer te manouvreren.
Goed, we hadden eigenlijk meteen al een goede bustaxi gevonden, die ons helemaal naar Banjul bracht. Daar aangekomen gingen we met de ferry naar de andere kant van de rivier. Het was vrijdag en dan gaan vaak mensen naar de andere kant van de rivier om naar hun familie te gaan. Dat was vandaag dus ook het geval. Gelukkig, omdat wij toubabs zijn, kregen we een soort ‘vip-behandeling’. We mochten dus om alle zwarte mensen heen lopen en al een van de eerste de boot op. Toen wij al op de boot waren, gingen de andere hekken open en een hele mensenmassa kwam op de boot af. Dat is dus echt niet fijn als je daar tussen staat en tussen loopt en tussen rent! Gelukkig hoefden wij er dus alleen maar naar te kijken, alhoewel dat op de een of andere manier ook wel een beetje raar voelt. Dat wij, omdat we blank zijn, voorrang krijgen op de lokale bevolking! Maar we laten ons er maar door verwennen. Ze hebben we het beste met ons voor, dus dat is wel een fijne gedachte.
Na ongeveer anderhalf uur op de boot te hebben gezeten kwamen we aan in Barra en vanaf daar gingen we verder met een bustaxi naar Farafenni. We hadden geluk, want bijna alle bustaxi’s waren al vol, en aangezien wij met een grote groep waren, was het erg moeilijk om een goede te vinden. We werden aan alle kanten aangevallen: ‘You need taxi, you need taxi?’Pff, dan maar gewoon doorlopen en alles negeren. Ik kreeg het er wel een beetje benauwd van.
Na een niet zo comfortabele reis kwamen we ongeveer 2 uur later aan in Farafenni. Daar werden we verwelkomd, vele handen werden geschud en toen konden we gaan wachten op het eten. Het was al vrij laat en het liefst wilden we allemaal meteen naar bed, maar uit beleefdheid hebben we toch maar gewacht tot het klaar was. We kregen tapalapa (yes!) met koude aardappeltjes, beef en tomaat en komkommer. Ik had helemaal geen trek meer, dus ik heb een stukje tapalapa naar binnen weten te werken.
We hadden allemaal verwacht dat we met z’n allen in een kamertje op de compound van Abou gingen slapen, maar we werden aangenaam verrast! We gingen namelijk naar een hostel, iets verderop. Fijn! Oh, wat waren we daar blij mee. We moesten natuurlijk nog wel afwachten hoe fijn we het vonden zodra we daar waren, maar het kon voor mijn gevoel niet slechter zijn dan bij Abou thuis. Dat was ook zo, het bed was goed, we hadden een douche, wc en een wastafel. Helaas was er geen water, maar dat is maar een klein detail.
’s Nachts konden we gelukkig de waaier boven het bed aanlaten, want het is in het binnenland toch nog een stuk warmer dan in Brikama, waar we zelf wonen. Pff, ’s nachts koelt het bijna niet af en overdag is het echt bijna niet te doen. De volgende morgen hadden we gelukkig wel weer water, dus we konden ons douchen onder een straaltje water. Daar was ik al heel erg blij mee!
Na het douchen zijn we naar de compound van Abou gelopen, van dat kleine stukje zweetten we ons al kapot, terwijl de dag nog moest beginnen. Bij Abou kregen we ontbijt in een slaapkamer, tapalapa met boter en suiker. Best goed te doen.
Daarna zijn we buiten gaan zitten en hebben we gewacht tot de andere ‘nieuwe’ studenten uit Zwolle zouden komen. Er was alleen een klein probleempje, want het was Cleaning Day. Dan mogen er tot 1 uur geen auto’s rijden. Metsje, Fleur (uit Zeeland) en de drie nieuwe studenten Erik, Leon en Paula waren om 7 uur met de ferry gegaan, in de hoop om ongeveer 10 uur bij Abou te zijn. Dat is niet helemaal gelukt, want po 40 minuten rijden van Abou zijn ze aangehouden bij een checkpoint. Ze mochten dus niet verder rijden omdat het Cleaning Day was. Ze hebben enkele uren gewacht, tot Abou hen op kwam halen. Daardoor hebben ze helaas wel gemist waar het om ging bij de namegiving ceremony. Het is namelijk een ritueel om eerst te bidden, dan wordt het kindje geschoren (dit ging deze keer niet helemaal vlekkeloos, want ze bloedde nogal), dan wordt de naam gegeven door ‘m door te fluisteren en vervolgens wordt het offer gebracht. We hadden eigenlijk allemaal de naam gemist, en ik weet ‘m nu ook al niet meer. Goed opgelet Elise! Gelukkig gebeurde het slachten van het schaap ergens op een plekje achter de compound. Fijn! Hierbij is het ook een ritueel om de kop van het beest richting Mekka te leggen.
Na het slachten wordt het eten bereid, wat behoorlijk wat uren in beslag nam. Ondertussen hebben we de tijd gedood door te drinken en met alle kinderen te zingen en te dansen.
Eindelijk was om 3 uur het eten klaar. We hebben dit met alle 11 toubabs in de slaapkamer opgegeten. Naja, het was niet op, maar we hebben er wat van gehad.
Wij zijn toen met z’n allen met twee taxi’s terug naar Barra gereden, om vanuit daar weer de rivier over te steken naar Banjul. Eigenlijk begon na het eten het feestje pas echt, want toen was er muziek en werd er gedanst. Abou begreep er echt niets van dat we toen alweer gingen, het begon juist net! Wij hadden allemaal de knollen op, dus we zijn toch gewoon gegaan. Ook deze keer hadden we weer geluk met de ferry, want hij kwam net aan toen wij ook aankwamen. We konden dus meteen op de boot om aan de overtocht te beginnen. Helaas deed er van de drie motoren maar één z’n werk, dus we hebben er wel ongeveer 2 uur over gedaan. In Banjul stond Lamin (de taxidriver) met een vriend op ons te wachten. Hij heeft ons netjes bij Metsje afgezet. De vier meiden uit Zeeland hadden nog een feestje, dus zij bleven bij Metsje en gingen vanuit daar naar het feest. De studenten uit Zwolle hadden al hun spullen nog bij Metsje staan en gingen daar douchen. Daarom zijn wij met z’n drieen helemaal zelfstandig op weg gegaan naar ons huisje. We kregen zomaar een soort lift aangeboden (we moesten er wel iets voor betalen). Deze man was een gids voor Nederlandse en Duiste toeristen en wist ons het een en ander te vertellen over Gambia. We hebben zijn nummer nog even opgeslagen, want we mochten hem altijd bellen als we hem nodig hadden. Fijn!
Thuis aangekomen hebben we ons meteen gewassen, we waren zo vies! Van al het wachten, het stof en het zweet in Farafenni. Ondanks de behelpen toestand voelden we ons lekker fris na die tijd!

Zondag 10 april
Vandaag mocht ik weer een cadeautje open maken die Lean allemaal voor mee heeft ingepakt! Leuk!
We zijn de dag begonnen met een lekker ontbijtje. Gisteravond laat kwamen de studenten uit Zwolle in het huisje naast ons, dus vandaag is Jarmke met hen naar de markt geweest. Ze hebben een aantal schoonmaakspullen gekocht. Ze vonden ons idee van de wc bril wel goed, dus daar hebben ze ook meteen maar even voor gezorgd!
Toen ze terug kwamen zijn we met z’n allen met een bustaxi naar het strand geweest. Heerlijk! Later kwam Metsje ook nog even langs, zij heeft alleen gebruik gemaakt van het verfrissende water en niet echt van de zon. Ze vindt het maar raar dat wij de zon zo lekker vinden. Ik moet toegeven dat het af en toe best heet is, maar je krijgt er wel een leuk kleurtje door!
Na het strand zijn we bij Metsje geweest om daar lekker te douchen en vanuit daar zijn we weer met Metsje naar Senegambia geweest. Hier hebben we eerst een paar ansichtkaarten gekocht en nog even geld gepind.
Daarna gingen we naar de verjaardag van een vriend van Metsje, Saiku. Eerder schreef ik dat het een vriendin van Metsje was die 70 werd, maar dat had ik niet helemaal goed begrepen, haha! Het was dus een vriend van Metsje, hij werd 25 en woont in Senegambia. Het was een leuk feestje, dat mede kwam door het eten. Een broer van Saiku is getrouwd met een Zwitserse vrouw en woont normaal ook in Zwitserland. Nu was hij voor een tijdje weer in Gambia en ze hadden voor het eten gezorgd voor de verjaardag van Saiku. Normaal hou ik niet zo van kippenpoten, maar nu at ik ze maar al te graag! Heerlijk! Met (koude) friet en heerlijke salade. Hmm, we hebben er met z’n allen heel erg van genoten. We zeiden maar meteen tegen de Zwolse studenten dat ze er heel hard van moesten genieten, aangezien ze dat de komende tijd waarschijnlijk niet krijgen. Zij hebben deze week namelijk de introductieweek, welke wij vorige week hadden. Wij mogen vanaf nu lekker voor ons eigen eten zorgen. Heel erg fijn!
Na de verjaardag zijn we met een bustaxi weer terug naar onze compound gebracht. We hebben nog even wat gedronken en gespeculeerd over de volgende dag. Dat was namelijk onze eerste stagedag en we waren heel erg benieuwd wat we konden verwachten en ook naar wat ze van ons zouden verwachten.

Maandag 11 april
Vandaag was het dan zover. Onze eerste stagedag in The Gambia. Het was wel weer even wennen hoor, want we moesten gewoon op tijd onze wekker zetten! Na het ontbijtje zijn we op weg gegaan naar onze school, die op ongeveer 10 minuten loopafstand van onze compound ligt. Heel erg fijn, want het is namelijk erg makkelijk en het bespaard ook nog eens geld voor de bustaxi!
We waren om ongeveer 8.20 uur op de school. Er werden meteen stoelen voor ons klaargezet en toen de bel ging, verzamelden alle kinderen zich voor ons om te bidden en om het volkslied te zingen. Wow, ik ben nog nooit toegezongen door pakweg 2000 kinderen! Een erg leuke ervaring!
Na deze start van de week gingen de kinderen de lokalen in en gingen wij naar de headmaster. Met hem hebben we gepraat over wat de verwachtingen waren. We hoorden namelijk van de andere studenten dat zij er wel ongeveer een maand over hebben gedaan voor ze een goede les konden geven. Het is namelijk allemaal zo anders hier, dus dat heeft gewoon tijd nodig voor het allemaal gewend is.
Met dit idee in ons achterhoofd hebben we besloten om niet zozeer les te gaan geven (we hebben namelijk maar 4 lesweken, waarvan deze week al half afvalt omdat de vakantie in aantocht is), maar ons te richten op rekenen. Ze hebben niet veel materiaal, dus hier valt wel wat te halen. We hebben met de Senoir Techers (vergelijkbaar met onze afdelingsleiders) van elke grade gesproken en van hen een rekenboek meegekregen. We hebben nu dus van grade 1, 2, 3 en 5 de rekenboeken. Elk boek hebben we doorgebladerd en we hebben bedacht wat voor ondersteunend materiaal eigenlijk nodig is. Vooral bij de lagere grades valt veel te verbeteren, dus we hebben bedacht om maar bij grade 1 te beginnen.
Dit plan hebben we later op de dag aan Metsje voorgelegd. Zij vond het een goed idee, alleen vond zij het ook belangrijk om de leerkrachten te leren hoe het materiaal ingezet kan worden. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat alles op de juiste manier gebruikt gaat worden. En ander zou het ook een beetje zonde zijn van het materiaal en van al het werk.
Na het overleg met Metsje zijn we nog even naar de markt en supermarkt geweest om eten en drinken in te slaan. ’s Avonds hebben we een lekkere fruitsalade bestaande uit ananas, papaja, sinasappel, banaan en grapefruit gegeten. Hmm! Met nog een broodje ei erbij was onze maag goed gevuld.
Ook hebben Jarmke en ik vandaag onze kast leeggehaald, want wij hadden met z’n drieen twee kasten en onze Zwolse buren niet één. Daarom hebben we maar een kast afgestaan aan hen, zodat ze niet alles in de koffers hoeven te laten.
’s Avonds kwamen Erik en Leon nog even langs om een Gambiaans biertje te drinken en daarna zijn we maar lekker gaan slapen, want het leven kost hier wel veel energie heb ik al gemerkt!

Dinsdag 12 april
Vandaag zijn we naar stage geweest en zijn we begonnen met het materiaal. Gelukkig hebben ze wel papier en stiften, zodat we vandaag wel meteen aan de slag konden.
We zijn begonnen met het kijken in de lokalen van de 10 klassen van grade one. Tijdens deze inventarisatie kwamen we erachter dat het heel normaal was dat kinderen gewoon moeten wachten tot de leerkracht een keer langs komt. De leerkracht kan gewoon nog even op de markt lopen, thuis zijn of ergens anders waar ze nodig denkt te zijn. Allemaal de normaalste zaak van de wereld hier.
We kwamen er ook achter dat het heel verschillend is wat er qua materiaal aanwezig is de klassen. In Nederland is het heel gewoon dat er in elke klas een klok hangt, een honderdveld, een getallenlijn etc. Hier niet dus. Volgens ons ligt het gewoon aan hoe actief de leerkracht zelf is en hoeveel energie ze er in wil steken. Maar dat gaan wij dus veranderen!
We hebben ook meteen even een afspraak gemaakt met de Senior Techer van grade 1, dat we na de vakantie op maandag meteen een lesje willen geven aan alle leerkrachten van grade 1. We willen dan het materiaal uitleggen en hoe het ingezet kan worden. Wij stelden voor om dat in de pauze te doen (om half 12), maar ze zei dat het wel gewoon om 12 uur kon, tot half 2 (om half 2 is de school voor de ochtend shift uit). Dat is dus gewoon onder de lestijd, maar schijnbaar is dat hier heel normaal. Zo zonde van alle tijd. Maar goed, we zijn hier om daar wat aan te doen, dus we proberen gewoon om het in de pauzes uit te leggen. Step by step and bit by bit hopen we op vooruitgang.
Vandaag zijn we dus begonnen met het ontwikkelen van het materiaal en na school zijn Marjolie en Jarmke even naar de supermarkt geweest om kip te halen en ze hadden ook nog lekkere magnums gekocht! Lekker!
Vanavond staat er dus kip op het menu, met pasta.
De plannen voor de rest van de week zijn:
- Een bezoek brengen aan de crockodile pool, want dat hoort eigenlijk bij het introductieprogramma van de eerste week. Wij hebben dat niet gedaan omdat Abou heel druk was voor de namegving ceremony. Daarom gaan we deze week met Erik, Leon en Paula mee om krikodillen te zien!
- Onze kaarten posten in een hotel ergens. Hopelijk komen ze een beetje op tijd aan, misschien nog wel voordat wij weer terug zijn…
- Naar een basketbalwedstrijd hier niet ver vandaan.
- En natuurlijk naar het strand!

Verder plannen we niet zo veel in, that’s the Gambian Life!

Nog een weetje:
Deze week waren we bij de Senoir Techer van grade one om afspraken te maken. Dit was tijdens een pauze, maar er waren enkele kinderen in het klaslokaal terwijl dat eigenlijk niet mag. Ze riep allerlei stomme woorden welke ik niet op ga schrijven, het is de lelijk daarvoor! Vervolgens deed ze weer poeslief tegen ons. Voelde niet echt lekker…

Bedankt voor alle leuke reacties op deze site! Zo leuk om het allemaal te lezen. Marjolie en Jarmke genieten er ook van mee!

Liefs,
Elise