Tumani Tenda

Vrijdag 22 april
Er staat vandaag van alles op het programma, waarvan ik van tevoren niet veel wist. Alleen dat we naar een schooltje zouden gaan om daar de bibliotheek op orde te brengen. Je weer hier van tevoren nooit wat er daadwerkelijk van de planning uitgevoerd wordt, dus ik laat me verrassen vandaag.
Jarmke en ik beginnen de dag, zoals we gewend zijn, met een lekker ontbijtje. Heerlijke verse tapalapa, met pesto en kaas, jam, nutella en boter en suiker. Hmm! De meiden uit Zeeland hadden ons verteld dat het snel onze neus uit zou komen, maar tot nu toe hebben we nergens last van. Misschien komt het nog, we hebben nog 4 weken te gaan…
Om ongeveer 9 uur lopen we thuis weg, naar de garage. In eerste instantie zouden Eric en Leon ook mee gaan, maar wegens een zieke Eric hebben ze besloten om thuis te blijven. Heel verstandig.
Bij de garage treffen we na even zoeken Metsje, en ook Joëlle en Heidi gaan mee. We nemen een bustaxi naar Bulock, waar we onderweg bij Tumani Tenda uit moeten stappen. Bij deze bustaxi moesten we van tevoren een soort kaartje kopen, dit was helemaal nieuw voor ons. Normaal gesproken betaal je gewoon tijdens de rit.
Na ongeveer 20 minuten rijden kwamen we bij een soort checkpoint. Dit is heel vaak zo en meestal worden alleen de gordels gecontroleerd. Nu moest iedereen zijn paspoort laten zien. Euhm, die had niet iedereen van ons bij zich. Metsje zei dat we moesten zeggen dat we die in het hotel moesten laten liggen. Dit is ook een soort overheidsregel, dus dat wordt iedereen aangeraden om te doen. Scheelt een hoop tijd en werk zodra de pas gestolen wordt. Ik heb eigenlijk standaard m’n paspoort in m’n tas zitten, dat vind ik zelf een veiliger idee dan ‘m achter laten op de compound.
Goed, wij hadden ‘m dus niet allemaal bij ons, dus we moesten de bustaxi uit en meelopen naar een kantoortje. Daar aangekomen vroeg de vrouw nogmaals naar de paspoorten en ze vroeg waar we vandaan kwamen. Toen zei Metsje dat we wel ons rijbewijs bij ons hadden en gelukkig was dat ook goed. Toen werd de vrouw wel boos dat we dat niet meteen gezegd hadden. Tja, wisten wij veel…
Naja, gelukkig was er dus achteraf niets aan de hand, maar toch was het wel even schrikken.
Na nog ongeveer een kwartier met de bustaxi stapten we uit in Tumani Tenda. We waren ervan uit gegaan dat we vanaf de grote weg moesten lopen tot aan het huis van de vriendin van Metsje, Henriëtte. Gelukkig hadden we een meevaller vandaag, ze had een auto voor ons geregeld! Heel fijn, want het was toch nog best een eindje lopen in het mulle zand, in de steeds warmer wordende zon. Na een ritje van ongeveer 5 minuten kwamen we, voor m’n gevoel in de ‘middle of nowhere’ bij het huis van Henriëtte.
Even een stukje achtergrond van deze mevrouw: ze is geboren in Zuid-Afrika, op haar tweede is ze naar Nederland verhuisd en ze woont nu voor 20 jaar in Gambia. Ze is getrouwd met een Gambiaanse man, ze is zijn tweede vrouw.
Bij haar aangekomen worden er stoelen voor ons klaargezet en na even gezeten te hebben lopen we een rondje door het dorp. Het is echt een klein dorpje, Tumani Tenda, met huisjes die voor m’n gevoel precies pasten in het beeld dat ik van Afrika had. Let wel; had, want mijn beeld is al heel erg bijgesteld. Voor verdere uitleg: zie foto’s.
We werden voorgesteld aan de oudste vrouw van het dorp, ze heeft voor ons gebeden en we hebben haar wat geld gegeven zodat ze zeep kon kopen. Of verkopen, dat was me niet helemaal duidelijk.
We hebben het bakkershuisje gezien waar de tapalapa wordt gebakken en na nog even verder gewandeld te hebben komen we bij het schooltje. Henriëtte heeft geholpen deze school op te zetten en het is echt een mooie school. Qua leermaterialen en –middelen is het zeker een betere school als onze basisschool. Maar daar gaan wij ook verandering in aanbrengen.
We zijn eerst naar de bibliotheek gegaan, hier stonden verschillende kasten met boeken erin. Het was echter zo dat er veel boeken niet aanwezig waren, deze waren bij de leerkrachten of uitgeleend aan de kinderen. Het was dus voor ons niet zo zinvol om de boeken te gaan ordenen als de helft niet aanwezig was.
Verder hebben we de kleuterschool gezien, het is redelijk uniek dat het bij de basisschool in zit. Op ‘onze’ basisschool is dat niet, dus ik vond het extra leuk om hier te kijken. Een leerkracht heeft ons een liedje aangeleerd, welke hij ook met de kinderen heeft gedaan. Zo krijg je wel een indruk van hoe het kleuteronderwijs er hier uit ziet.
Het is trouwens niet alleen een kleuterschool, maar tegelijkertijd een soort kinderdagverblijf. Kinderen in de leeftijd van 0 tot ongeveer 5 jaar gaan erheen, dus je hebt er een hele kluif aan! Adaptief onderwijs?
Verder hebben we gekeken in andere klaslokalen en je kon hier echt goed zien dat er Nederlandse sponsors mee hebben gewerkt. Zo stonden er herkenbare tafeltjes en stoeltjes en in een kast was ‘leeslotto’ aanwezig. Zo leuk om te zien! Nu bekijk je het eens van de andere kant zeg maar.
Na het bezoek aan het schooltje zijn we terug gelopen naar het huis van Henriëtte. Onderweg moesten we nog een gevaarlijk uitziende stier passeren, maar gelukkig zag hij er gevaarlijker uit dan hij bleek te zijn. Henriette zei nog: als hij maar niet begint te snuiven of met z’n poot begint te schrapen. Ik had het gevoel dat hij het ieder moment kon gaan doen, maar we zijn snel doorgelopen en hij bleef gelukkig alleen maar kijken.
Eenmaal bij Henriëttes huis aangekomen kregen we een rondleiding door haar huis en daarna kregen we een stuk fruit. Ik weet de naam niet meer, maar het was een soort kruising tussen een perzik en een mango. Lekker!
Daarna hebben we nog even gezeten en gewacht tot de lunch klaar was. Ik had me psychisch al voorbereid op rijst met vis, dat was maar goed. We kregen dat namelijk ook. Langzaam begin ik er een beetje aan te wennen, dus ik heb voor mijn doen behoorlijk wat gegeten.
Na de lunch zijn we naar de rivier gereden. Het was nog niet de ‘echte’, het was er een zijtak van. We kwamen bij een toeristisch plekje, dat kun je meteen zien aan alle toubabs die er rondlopen. We hebben even lekker wat gedronken en toen wilden Jarmke, Metsje, Henriëtte en ik wel een boottochtje maken. Niet te lang, anders moesten de anderen zo lang wachten. We hebben heerlijk rondgevaren en hele mooie plekjes gezien. Echt heel leuk was het.
Terug aan wal zijn we naar het dorp gereden en toen zijn we door een vriend van Henriëtte weer terug naar Brikama gebracht. Onderweg kwamen we enkele keren een auto tegen, een gewone personenauto, die op het dak helemaal was volgepakt met spullen. En die stapel was echt wel 2 meter hoog! Helaas was ik telkens te laat met het nemen van een foto, dus ik kan het niet laten zien!
We zijn eerst naar huis gelopen en toen hebben Jarmke en ik met Eric en Leon nog een potje gekaart. Leuk! Ondertussen waren Heidi, Joëlle en Paula naar de markt om bij een kleermaker hun jurken op te halen. Toen ze terug waren zijn we naar een restaurantje hier niet ver vandaan wezen eten. Hmm, kipnuggets met patat!
We kwamen rond 8 uur thuis, en je raadt het al bijna: de stroom was uitgevallen. Ik heb nog snel even een stuk van dit verslag getypt, maar ergens halverwege was de laptop leeg. Van deze dag was ik behoorlijk moe geworden, dus toen ben ik meteen maar lekker gaan slapen!

Zaterdag 23 april
Na een heerlijke, goede nachtrust werd ik om ongeveer half 8 wakker door alle geluiden om ons heen. Een kraaiende haan, iemand die aan het vegen is, stemmen van de mensen van de compound, geiten, ach, weer eens wat anders dan zo’n saaie wekker van thuis!
Ik ben eerst gaan wassen, het was nu nog lekker fris buiten. Alle kleren weer fris, heerlijk. Toen hebben we rustig ontbeten en alle foto’s van gisteren op de laptop gezet. Ook alvast wat foto’s uitgezocht om op de site te zetten.
Verder doen we het vandaag rustig aan, we gaan zo namelijk lekker genieten van zon, zee en strand!

De anderen gaan vanavond allemaal stappen in Duplex, een moderne club voor Gambiaanse begrippen. Ik blijf lekker thuis, misschien dat ik dan nog even kan skypen als de stroom niet is uitgevallen!

Mijn reacties op berichtjes op de site:
Rianne: het was inderdaad nog best een lang verslag geworden, haha. Maar voor mijn doen toch nog redelijk beknopt. Geniet lekker van het paasweekend, samen met je mannen, haha!

Celien: ik vind het echt super leuk dat je zo goed geholpen hebt met de cadeautjes die ik van Lean heb gekregen! Toppie! Morgen mag ik weer een cadeautje open maken, ik kijk er nu al naar uit!
Monique: ik heb de nieuwsbrief al even doorgelezen, leuk om weer even op de hoogte te zijn. Ik vond het trouwens ook erg leuk dat je in de vorige nieuwsbrief had gezet dat ik voor een tijdje naar Gambia zou gaan!

Dick: haha, het kon natuurlijk weer niet missen met de diploma-uitreiking! In ieder geval leuk dat jullie er zijn geweest. De volgende keer ben ik ook weer van de partij!

Arnold: bedankt voor je leuke reactie! Het leventje is hier inderdaad goed vol te houden, zeker nu ik er al goed aan gewend ben.

Heel veel liefs,
Elise