Strand, verantwoording en James Island!

Zaterdag 23 april
Zoals in het vorige verslag al te lezen was, gaan we vandaag naar het strand. Het wordt weer Palm Beach, waar we meestal naar toe gaan. Samen met Paula, Leon en Eric nemen we een bustaxi en stappen we uit bij de kruising vanwaar we nog een stukje moeten lopen.
Voordat we naar het strand gingen, hebben Jarmke en ik een poging gedaan om een nieuwe bikini te kopen. Ik had er namelijk maar één bij me en ondanks dat je niet zo veel doet op het strand, worden ze wel snel grauw. Ik stel behoorlijk wat eisen aan een bikini, dus ik had na verwoede paspogingen al bijna de moed opgegeven. Maar uiteindelijk heb ik er een gevonden!
Op het strand treffen we Marjolie, Michiel, Marlieke, Elsemiek en Fleur. We hebben ons meteen door een Afrikaans vrouwtje laten verwennen met heerlijke verse fruitsalades. Lekker!
Verder valt er niet heel veel te vertellen, behalve dat we natuurlijk hebben genoten van de zon en daardoor weer iets bijgekleurd zijn!
Vanavond gaat de ‘toubab-gang’ stappen in Duplex en zoals gezegd blijf ik lekker thuis! Een gedeelte van de groep gaat wat eerder naar huis om zich alvast klaar te maken voor de avond. Ik blijf nog even op het strand en ga rond half 6 met Elsemiek en Fleur mee, zodat ik lekker bij hen kan douchen en ook met hen mee kan eten. We maken van de tapalapa een soort pizza. Even in de oven en klaar! Het zou leuk zijn geweest als wij ook een oventje hadden, maar zo luxe hebben we het niet helaas!
Na het eten ben ik met de bustaxi (voor het eerst helemaal alleen!) naar huis gegaan. Het is van de college naar ons maar een klein stukje, maar het was al donker dus ik was toch best trots op mezelf! Dat ik dat helemaal alleen heb gedaan!
Eenmaal thuis was het ook al half 9, tijd om even met thuis te gaan skypen! Jarmke en onze buurtjes waren nog druk met het klaarmaken van zichzelf voor de avond, dus ik heb me even terug getrokken in ons slaapkamertje om daar even rustig te kunnen praten. We hebben elkaar weer bijgepraat, erg leuk. Bart vind het soms maar onzin, dat skypen. Als we dan thuis zijn hebben we volgens hem niets meer te bespreken. Nou, echt wel, haha!
Ondertussen verschenen ook Boris en Teun (voor degenen die hen niet kennen: onze honden) in beeld, gelukkig herkenden ze m’n stem nog! Boris keek ook even richting de camera, volgens mij had hij wel in de gaten dat ik het was, maar Teun had alleen maar interesse in het lekkers dat op tafel stond, haha. Ik moet toegeven dat ik wel de behoefte had om ze even goed te knuffelen! Over 4 weken weer!
Nadat ik met thuis had gesproken kon ik ook nog even bijkletsen met Lean, want zij was ook online. Leuk! Weer even alle verhalen gehoord en vooral ook even tegen elkaar gezegd hoe erg we weer verlangen om gewoon naast elkaar te zitten en dan bij te kletsen. Er zit namelijk soms een behoorlijke vertraging in het internet, dus dat maakt het soms wat ongemakkelijk. We beseffen ons ook wel dat het een luxe is om toch op deze manier met elkaar te kunnen praten. Maar tegelijkertijd weten we dus ook hoe gezellig we het altijd hebben!
Ik ga nu even een stukje verantwoording afleggen, want dat was volgens Lean wel nodig, haha. Het lijkt namelijk wel een beetje alsof we hier niet zo veel uitvoeren, veel strand en leuke dingen en zo. Als je het niet zoveel interesseert (veel heb ik namelijk al eens geschreven), raad ik je aan om verder te lezen bij ‘zondag 24 april, eerste paasdag’.

Let op, nu komt het:
De eerste week die we hier waren was een soort oriëntatie/introductie van het Gambiaanse leven. Die week werd ons ook duidelijk naar welke school we zouden gaan. Verder hebben we al wat van het land gezien en kennis gemaakt met eetgewoontes, gebruiken en rituelen.
In de tweede week zijn we begonnen met stage (maandag, dinsdag en woensdag, net als we normaal ook doen op onze stagescholen in Nederland). Nou ja, niet echt stage. We zijn ’s maandags naar school geweest om afspraken te maken over wat we voor de school kunnen betekenen. Van de meiden uit Zeeland hebben we gehoord dat zij er al wel 3 tot 4 weken over hebben gedaan voor ze een beetje een nuttige les konden geven. Het onderwijs hier kent heel weinig overeenkomsten met ons onderwijs, dus het is gewoon een hele omschakeling om als Nederlandse leerkracht in Gambia les te geven. Het leek ons daarom niet handig om voor de klas te gaan staan, aangezien we maar 4 lesweken hebben te gaan. We zijn hier namelijk wel 7 weken, maar de eerste week valt al af vanwege de intro en tussendoor zijn er nog 2 weken vakantie. Dus dan blijven er nog maar 4 lesweken over.
Met dit idee in ons achterhoofd hebben we het volgende afgesproken met onze stageschool: er valt veel te halen op het gebied van rekenen. Daarom gaan we materialen maken, ter ondersteuning van de rekenlessen. We hebben de rekenboekjes van grade 1, 2, 3 en 5 erop nageslagen en gekeken wat handig zou zijn om de leerstof duidelijk te maken.
Deze dag (nog steeds maandag) gaan we alle klassen rond om te kijken wat er al wel is aan materiaal, aan dubbel werk heeft niemand iets natuurlijk.
Na dit werkje hebben we afgesproken dat we bij grade 1 gaan beginnen, omdat daar voor ons gevoel het meeste te halen valt. We zijn toen naar de Senior Teacher van grade 1 gegaan, om met haar af te spreken dat we maandag na de vakantie (2 mei) alle leerkrachten van grade 1 bij elkaar willen hebben om aan hen het materiaal uit te leggen.
Deze dag was wel vol, maar het is voor ons nu allemaal wel duidelijker geworden.
De volgende dag hebben we besteed aan het maken van materiaal en de woensdag zou er een sportdag zijn waarbij we kunnen assisteren. Dit doen we vooral omdat we ook graag willen helpen bij buitenschoolse activiteiten. De sportdag zelf valt voor mij heel erg tegen, omdat het gewoon een voetbal wedstrijd is tussen een docententeam en een leerlingenteam. Er zijn dus maar ongeveer 25 mensen actief en de rest van alle leerlingen hangt maar een beetje rond op het plein. Deze dag had ik zelf liever willen besteden aan het maken van het materiaal, maar je weet hier nou eenmaal niet precies van tevoren hoe het allemaal gaat lopen.
Na vandaag is het eigenlijk al bijna vakantie, want donderdag en vrijdag vinden er dezelfde soort activiteiten plaats. Wij hebben hier verder niet aan deelgenomen.
De volgende week is het vakantie, dus er zijn geen leerlingen meer op school. Wij hebben de maandag en de dinsdag besteed aan het maken van het materiaal. Ook is er een beetje tijd verloren gegaan door twee keer naar de stageschool te gaan, in de hoop dat de sleutel van het magazijn aanwezig was. Maar dat was dus niet zo.
Verder zouden we vrijdag naar een school gaan waar Metsje connecties mee had. Hier zouden we de bibliotheek op orde gaan brengen, iets wat de andere studenten dinsdag op een andere school ook al hebben gedaan. Marjolie en ik zijn toen bezig geweest met het materiaal. Maar, alle activiteiten en het hele leven hier moet wel in een Gambiaans perspectief geplaatst worden, dus het gaat soms allemaal niet zo snel of precies zoals je het wilt. Heel leerzaam voor mij overigens. Toen we op het schooltje aankwamen bleken gewoon heel veel boeken niet aanwezig te zijn, waardoor het ordenen ook niet heel nuttig zou zijn. Dan kunnen we het beter een andere keer doen, wanneer wel alles aanwezig is.
Verder hebben we komende week echt vakantie, net als in Nederland.
Na de vakantie zullen we maandag dus les gaan geven aan de leerkrachten. Eventueel passen we materialen nog iets aan en anders gaan we die week verder met het maken van materialen voor grade 2. In principe zijn we elke maandag, dinsdag en woensdag voor stage bezig. Ook helpen we de maandag- en dinsdagmiddag mee met buitenschoolse activiteiten, van ongeveer 16 uur tot 18 uur.
Dat was de verantwoording tot nu toe! Zoals ik al zei, het gaat hier allemaal niet zo snel als bij ons. Ik weet zeker dat we, vergeleken met Nederlandse maatstaven, in Nederland meer voor een schooltje als deze hadden kunnen betekenen. Maar we zijn nou eenmaal niet in Nederland, dus alles gaat hier een beetje anders. In dit geval langzamer, moeizamer, maar we houden de moed erin! Step by step and bit by bit! Het is wel een fijne gedachte dat we in ieder geval gekozen hebben om geen lessen te gaan geven, want dat zou minder nuttig zijn geweest als dat we nu bezig zijn.
Einde verantwoording.

Zondag 24 april, eerste paasdag
Vandaag wilde ik de dag beginnen met het kopen van wat lekker ontbijtproducten. Dus ik ben op weg gegaan naar ‘castle’ en ‘gateway’, twee kleine supermarkten (ze hebben iets weg van tankstationwinkeltjes). Het is maar een klein stukje lopen, maar toen ik er was zag ik dat ze allebei dicht waren. Dat is jammer! We hadden gehoopt op wat speciale dingetjes, omdat het Pasen is vandaag. Goed, toen ben ik maar terug naar het winkeltje tegenover onze compound gegaan, om daar tapalapa en eieren te kopen. Dat is gelukt, dus we hadden in ieder geval een eitje bij ons ontbijt.
Na het ontbijt hebben we nog even wat geklungeld en toen zijn Jarmke en ik naar het strand gegaan. We wilden graag naar Bijilo Beach, vanwege de fijne bedjes en gras! Na een klein uurtje in de bustaxi en daarna even in een gewone taxi waren we er. Meteen kwam er iemand naar ons toe met bedjes en ook kwam er iemand van het hotel met de menukaart. Voor als we iets wilden bestellen. Ja meneer, we gaan wel wat bestellen, maar nu nog niet. Ook kwamen de mannetjes van het verse fruit al snel naar ons toe, ze wilden even vertellen dat we bij hen verse sapjes en verse fruitsalades konden kopen. Oke meneer, bedankt voor de informatie.
We hebben wel meteen een grote fles koud water besteld, dat is nooit verkeerd. Ik ben eerst even lekker de zee in geweest, maar nadat ik een kwal binnen een straal van 2 meter van had gespot, ben ik weer terug gegaan naar onze bedjes. Eerst even gedoucht, al het zout lekker afgespoeld. Tussen het genieten van de zon door, hebben we ons laten verwennen met een vers fruitsapje en later kip met friet. Hmm, lekker dagje vandaag hoor! Vandaag m’n nieuwe bikini getest, bevalt goed!
Bij het hotel hebben we ons (met een buitendouche) afgedoucht en meteen maar omgekleed. Hoefden we dat thuis ook niet meer te doen!
Eenmaal thuis hebben we ons klaargemaakt voor het kampvuur van vanavond op Palm Beach. Iedereen zou mee gaan, dus het zou een gezellige avond worden. Toen we bij ons huisje kwamen hoorden we echter dat Eric slecht bericht van het thuisfront had gekregen. Bij hen zat de stemming er niet echt in om nog naar het kampvuur te gaan, dus zij bleven thuis. Dat heeft mij doen besluiten om ook thuis te blijven. We hebben de avond gevuld met potjes pesten, ligretto en hartenjagen. Toch nog een gezellige avond gehad, een beetje afleiding voor Eric.

Maandag 25 april, tweede paasdag
Vandaag staat er een excursie op het programma, namelijk naar James Island. Dit is een eilandje waar veel van de geschiedenis van de slavernij te zien is.
We beginnen de dag met een lekker ontbijtje, verrassend! Hierna wassen we af en gaan we rond half 9 op weg naar de garage, om vanuit daar een bustaxi te nemen naar Senegambia, waar we met Marjolie, Marlieke en Michiel hebben afgesproken. Bij de garage vertelden de mensen ons dat de bustaxi naar Senegambia er niet was, dus we hebben daarom een bustaxi naar de Turntable (dicht bij Metsje) genomen en vanuit daar een gele taxi naar Senegambia. Hier hebben we afgesproken met taxi Omar, hij brengt ons naar Banjul. Vanaf daar gaan we met de boot naar de ‘upper bank’. We kiezen er deze keer voor om niet met de ferry te gaan maar met een klein bootje, omdat dat sneller gaat. Eenmaal ingestapt merken we dat de boot lek is, maar schijnbaar is dat heel normaal. Nadat de boot volgeladen is met mensen en spullen wordt de motor gestart en varen we naar de overkant. Toen we bijna bij Barra waren (de stad waar we aanmeren) schrokken we allemaal van iets dat heel dicht bij onze boot in de buurt kwam. Het was gewoon een kind! Wij dachten in eerste instantie dat hij over boord was gevallen en niet kon zwemmen, want de mannen aan boord deden allemaal hun best om het kind te grijpen. Later bleek het gewoon een show te zijn, want toen we uitstapten wilde de jongen geld. Jammer dan!
In Barra is er niet zo’n mooie steiger, maar komen we gewoon aan op het strand. Dat betekent natte voeten, dachten wij! Dus we trekken allemaal onze slippers al uit, maar het volgende ogenblik hing ik al in de armen van een sterke Gambiaan. Hij droeg me helemaal op het droge! Hiervoor had ik dan wel weer fooi over, ik ben namelijk helemaal niet nat geworden en ik vond het wel grappig!
Toen we op het strand liepen kwam er een man naar ons toe, wie wij gebeld hadden als taxi naar James Island. Dit had Metsje voor ons geregeld, heel fijn! We hadden hem gebeld toen we nog op het bootje zaten, dus hij stond netjes voor ons klaar. Hij leidde ons naar de auto toe en toen konden we op weg naar het warme, droge, zanderige binnenland, naar James Island. De auto waar we in zaten was een soort pick-up, waarvan de achterkant was voorzien van bankjes en een overkapping. Ik vroeg de man van tevoren hoe lang het ongeveer rijden was, ongeveer 3 kwartier was het antwoord. De wegen waren slecht, dus vandaar dat het zo lang duurde. Eenmaal op weg kwamen we er achter wat hij bedoelde met slechte wegen. Keken we vooruit, dan zagen we een zanderige weg, keken we achteruit, dan zagen we een stofwolk! Pff, en dat stof bleef niet alleen achter ons, maar kwam ook op ons terecht! Marjolie had een wit shirtje aan, maar deze was al snel erg bruin geworden! Na inderdaad ongeveer 3 kwartier kwamen we aan in Albreda, de plaats vanwaar je naar James Island kunt varen. Hier moesten we eerst betalen voor de entree van het museum, de gids en de overtocht naar het eiland. Dit hebben we na wat onderhandelen geregeld en toen liepen we met de gids langs een informatiebord en hel beeld dat staat voor het einde van de slavenhandel.
Het was een hele toer om op de boot te komen, maar door vele handen van Gambianen vast te pakken zaten we even later toch allemaal veilig op het bootje. Het was erg warm en de zon brandde behoorlijk. Op het eilandje aangekomen hebben we eerst een informatief praatje gehad bij een soort maquette van het eiland, zoals het er vroeger uit zag. Toen hebben we een rondje gemaakt door het fort. Het was best interessant allemaal, alleen we konden de gids echt heel erg slecht verstaan, dus helaas heb ik weinig meegekregen van alle informatie.
Na ongeveer een half uur gingen we weer met het bootje terug naar het vasteland. Hier vroegen de mensen die ons op de steiger hielpen nog om geld, maar we vonden dat we al genoeg betaald hadden voor de boot en al het andere, dus dat hebben we niet gedaan. We hebben eerst even wat gedronken en wat friet gegeten, dat leek ons wel een goed plan. Het was echt super heet op het eiland, dus we moesten even bijtanken. De vorige keer dat we aan de noordkant van de rivier waren (in Farafenni) vonden we het ook al zo warm, dus we vroegen aan iemand of het altijd warmer is in het noorden. We kregen er niet echt een duidelijk antwoord op, hij zei dat we ook verder landinwaarts zaten. Dat klopt natuurlijk wel, maar we zaten ook aan de rivier nu, dus in principe zou het niet veel warmer moeten zijn dan aan de zuidkant.
Na het eten en drinken kropen we weer in de auto en toen reden we naar het museum. Hier hebben nog even rondgelopen en alles bekeken, erg indrukwekkend. Het was wel zo dat iedereen moe was en er niet zo veel zin meer in had, dus we hebben buiten nog even een boot bekeken zoals die werd gebruikt in de tijd van de slavernij en toen zijn we aan de terugrit begonnen. Het leek alsof het nog veel zanderiger was dan op de heenweg, want we waren echt helemaal oranje/bruin van al het zand. We voelden ons zo vies! Ik heb ook m’n uiterste best moeten doen om mezelf zo min mogelijk aan te raken, want dan voel je overal zand! Onderweg hebben we pennen en snoepjes naar kinderen onderweg gegooid, dat was echt leuk om te doen! De kinderen stormden er echt op af!
In Barra hebben we de ferry naar de overkant genomen. Het ging niet zo snel als met het kleine bootje, maar het was wel een wat ontspannender tochtje!
Ergens halverwege de tocht zagen we opeens dolfijnen zwemmen! Mooi! Snel werden de camera’s getrokken om wat mooie plaatjes te schieten. Natuurlijk is het bij dit soort dingen een kwestie van goed timen om mooie foto’s te maken, maar we hebben ook wat filmpjes gemaakt, zodat we zeker weten niets misten!
Terwijl de kapitein z’n best deed om aan te meren, zagen wij taxi Omar al staan op het strand. Hij zag ons ook (ook niet zo moeilijk; 5 toubabs op een boot vol met Gambianen) dus we konden meteen weer bij hem in de auto stappen.
Onderweg vroeg hij nog of we de kortste weg naar Senegambia wilden of een soort sightseeing door verschillende dorpjes. We hebben voor de tweede optie gekozen, dus we zijn onderweg door wat dorpjes gekomen. Omar probeerde uit te leggen waar we waren en wat we zagen, maar ik moet toegeven dat ik er wegens vermoeidheid weinig van mee heb gekregen.
In Senegambia aangekomen hebben we wat heerlijke ijsjes gekocht en toen was het tijd om te gaan douchen! Jarmke en ik mochten gebruik maken van de douches in het hotel van de anderen, dus dat was echt even heel erg fijn! Na het douchen hebben Jarmke en ik nog geld gepind, want met zo’n dag als vandaag en een dag als morgen in het vooruitzicht gaat het behoorlijk snel met het geld!
Jarmke en ik namen een gele taxi naar de Turntable. Toen kwam Jarmke met het goede idee om lekker bij Timeless te gaan eten, omdat het niet echt duur is (voor €3,75 kan ik hier geen eten kopen, klaarmaken, koken, drinken en afwassen) en het anders wel laat zou worden voor we zouden kunnen eten. Jarmke heeft genoten van een bord spaghetti en ik van kip met friet! Hmm!
Tegenover de Timeless zit de plek waar de bustaxi’s naar Brikama vertrekken, dus dat is helemaal makkelijk! We hadden vandaag niet zo heel veel geluk, want we waren als een van de eersten ingestapt in de bustaxi, dat betekende dus dat we nog wel even moesten wachten voordat de hele bus vol zou zitten.
Na het ritje naar huis troffen we Eric en Leon bij de supermakt Castle en we zijn toen samen naar huis gelopen. We hoorden van hen dat onze afvoer van de wc verstopt zat. Ze zijn er vandaag al even mee bezig geweest, maar als het goed is wordt het morgen gemaakt. Let op, als het goed is. Je weet het maar nooit hier. Even afwachten dus nog.

Morgen gaan we een boottocht maken over de rivier met de hele groep toubabs en Lamin, de taxidriver. Dat gaat een leuk dagje worden dus!
Verder gok ik dat er deze week veel strand op het programma staat, niet verkeerd. We hoorden vandaag van onze Twentse buurtjes dat ze naar het Monkey Park zijn geweest en dat het zeker een aanrader is. Dat gaan wij dus zeker ook nog een keer doen!

Tot de volgende keer!
Liefs, Elise