Sportdag, krokodillen, souvenirs en huiswerk

Woensdag 13 april
Deze dag belooft een actieve dag te worden, er is namelijk een sportdag op stage. Omdat de vakantie er bijna aan zit te komen…
Ik moet eerlijk toegeven dat ik van tevoren niet echt zin had in deze dag, want met deze temperaturen is sporten niet echt menselijk. Toch wil ik niet met die instelling op stage komen, dus trek ik m’n sportschoenen maar aan. Na een lekker ontbijtje (tapalapa met tonijn) lopen we in Gambiaans tempo naar stage. We worden zoals elke dag hartelijk verwelkomd en er worden voor het kantoor van de headmaster drie stoelen voor ons klaargezet. Take a seat, take a seat! Oke. Binnen no-time hadden we natuurlijk allemaal kinderen om ons heen staan. In het begin vonden we dat nog leuk, maar na enkele keren begint dit toch een beetje vervelend en benauwd te worden. Dat hadden de leraren ook in de gaten, dus op een gegeven moment werd er tegen de kinderen gezegd dat ze op het ‘plein’ moesten gaan spelen. Tegen ons was gezegd dat de dag rond 9 uur zou beginnen. Wij waren er om half 9 al, voor ons de normale tijd. Rond half 10 werden we geroepen door mister Samouteh, de sportleerkracht. Het is een hele enthousiaste, jonge man, die veel qua sport op deze basisschool in z’n eentje heeft opgezet. Hier zit wel energie in dus! We liepen met hem mee en werden voorgesteld aan ongeveer 20 oudere leerlingen, van grade 6. Hiervan had er één de leiding, maar dit was niet heel duidelijk te zien. Iedereen schreeuwde maar door elkaar en iedereen wist het natuurlijk beter. Langzaam maar zeker werd mij duidelijk dat er niet een sportdag voor de hele school werd georganiseerd, maar een voetbalwedstrijd tussen een leerlingenteam en een docententeam. Pff, dat was wel even wat anders. Wij kregen de taak om te zorgen dat het leerlingenteam op tijd zou gaan wisselen. Aangezien ik de namen niet ken, voor mij iedereen op elkaar lijkt en het echt al heel erg warm was, ben ik al snel aan de kant van het veld gaan staan (met veel kinderen om me heen) en heb alles vanuit de schaduw van een afstandje bekeken. Marjolie kon nog wel de energie vinden om te proberen te wisselen, dus zij heeft zich er enigszins mee bemoeid. Erg knap in die hitte!
Rond half 12 was de wedstrijd, na het nemen van penalty’s, afgelopen en hadden de leerlingen voor het eerst in vier jaar gewonnen. Wij hebben toen nog wat extra papier meegenomen naar huis, zodat we thuis later in de week nog aan ons materiaal konden werken.
Thuis aangekomen vonden we het wel een goed idee om samen met onze Zwolse buren naar het strand te gaan. Na een korte lunch hebben we dat dan ook gedaan. We gingen op aanraden van Metsje naar Lemon Creek beach. We liepen door het hotel heen en kwamen dus op het strand uit, maar we vonden het allemaal nogal primitief. Geen bedjes en alleen maar heet zand. We zijn daarom via het strand maar doorgelopen naar Bijilo Beach, waar we al eerder waren geweest. Hier vonden we wel ligbedjes en gras, vind ik heerlijk! We hebben ons weer lekker laten verwennen met een lunch en een versgeperst fruitcocktailtje!
Na het strand kwamen we thuis en er werd ons verteld door onze mede-compound-bewoners dat we nog maar 4 minuten elektriciteit hadden! Daar moesten we natuurlijk even wat aan doen, dus hebben we bij een kantoortje hier in de buurt weer stroom-tegoed gekocht.
Verder hadden we een klein probleempje met ons slot. We kregen ‘m namelijk van binnen nog wel dicht, maar niet meer van buiten. Dat is natuurlijk niet zo handig als je een dag weg bent. Gelukkig konden we de deur van Marjolie’s kamer nog wel afsluiten, met andere sleutels, maar dan nog is het niet echt een fijne gedachte. We hebben dit aangegeven bij onze compound-bewoners en ze zeiden dat ze er werk van zouden gaan maken. Wij waren benieuwd, zeker als het op de Gambiaanse manier gebeurd! Toen we terug kwamen van het strand kwamen ze dus kijken naar ons slot, met ongeveer 4 man sterk. De ene had een schroevendraaier in de hand, de andere keek heel slim en nummer drie en vier hadden respectievelijk de sleutels in de hand en veel wijze woorden. Na ongeveer een half uur bakkeleien waren ze er dus achter gekomen dat het slot vervangen moest worden en misschien wel de hele deur. Juist, dat was nou net het probleem. Morgen zouden ze het gaan maken. Nou, veel anders dan nog een keer aandringen dat het echt wel gemaakt moest worden konden we niet, dus we wachtten maar af.
Ik had eigenlijk voor die avond nog in de planning om onszelf te gaan wassen en eten te gaan koken. Naja, we hadden niet echt honger meer want we hadden op het strand goed gegeten, maar we wilden onze kip van de vorige dag nog even ontleden en alvast bakken, zodat we dat de volgende dag zouden kunnen eten. Dit liep even iets anders, want net toen ik het water in onze teil had gedaan kregen we bezoek van Fleur en Elsemiek, twee studenten uit Zeeland. Nou, daar even bij gezeten en later nog even geskyped met thuis. Inmiddels was het al behoorlijk laat geworden en we moesten nog eten. Toen de studenten weg waren, kwam Ida met haar twee zusjes even langs. Zij is de secretaresse van Abou en woont bij ons in de buurt. Het was heel gezellig met haar en we hebben lekker gekletst. Ondertussen kwamen onze Zwolse buren ook nog langs, dus het werd gewoon druk bij ons! We kwamen dus niet echt toe aan onze planning, dus we hebben onze plannen maar een beetje gewijzigd. In plaats van helemaal wassen werd het voeten wassen en in plaats van kip ontleden en bakken werd het, euhm, niets. Ik was behoorlijk moe dus ik heb vrede genomen met deze wijzigingen en ben lekker in slaap gevallen.

Donderdag 14 april
Vandaag staat er een soort introductiedag, die eigenlijk vorige week uitgevoerd hoorde te worden, op het programma. We gaan namelijk met Erik, Leon en Paula uit Zwolle naar de crocodile pool, naar Timbooktoo (een boekenwinkel die ze hier al helemaal hip, groot en je van het vinden) en we gaan met Ida naar de craft market. Dat is een soort souvernirmarkt niet ver van de college. Haar moeder heeft daar een winkeltje, dus zij kan ons mooi de weg wijzen daar en wij kunnen bij hen wat kopen.
’s Ochtends konden we het wat rustiger aan doen dan aan het begin van deze week, we hoefden namelijk pas half 11 op de college te zijn. We hebben eerst even een inhaalslag gemaakt, door onze kip te bakken. Ik heb m’n verstand maar op nul gezet en de kip ontleed. Ik moest stiekem wel even aan m’n eigen kippetjes thuis denken, maar ik heb die gedachte snel weer verbannen. Jarmke sneed het vlees in stukjes en ging het vervolgens bakken. Dit karweitje was nu af en het gebakken vlees stond veilig in de koelkast.
Om ongeveer kwart over 10 zijn we op weg gegaan naar de college, dit keer hebben we een bustaxi genomen. Op de college aangekomen gingen we naar het kantoortje van Abou, waar we, verrassend genoeg, konden wachten. Wachten op de driver die ons van de ene bezienswaardigheid naar de andere zou rijden.
Toen we uiteindelijk op weg waren naar de crocodile pool kregen we autopech. Er was een schokdemper kapot. Hmm, deze moest natuurlijk gemaakt worden dus we gingen naar een garage. Binnen vijf minuten zou het gemaakt worden. Wij vroegen natuurlijk meteen of het Gambiaanse vijf minuten waren of Europese vijf minuten. Het heeft al met al tien minuten geduurd, dus dat viel ons voor 100% mee. We vervolgden onze trip en kwamen aan bij de crocodile pool. Dit is een bezienswaardigheid voor toeristen, er liepen dan ook veel toubabs rond! De wandeling begon door een museumpje, waar maskers, gewaden, kettingen met bepaalde krachten en muziekinstrumenten te zien waren. Na dit museum kwamen we al snel aan bij de eerste krokodil! Deze hebben we ‘geaaid’ en dit moest bij iedereen natuurlijk even vastgelegd worden. In de pool lagen nog veel meer krokoldillen, dus ook zij zijn even vastgelegd. Er waren ook nog een paar hele kleine baby’s bij, cute! Na dit hoogtepunt kwamen we al snel weer bij de uitgang en toen zijn we op weg gegaan naar Timbooktoo, een boekenwinkel zoals we die bij ons ook vinden. Voor hier is het heel wat! Hier hebben we gekeken naar een lamineerapparaat, om onze materialen van stage te kunnen lamineren. We hoopten zo wat kosten te kunnen besparen, maar dat ging niet echt. Het apparaat moest ongeveer 60 euro kosten. Dat hebben we dus maar niet gedaan. Helaas was er verder ook niet echt iets te vinden wat voor stage nuttig kon zijn.
Na de boekenwinkel maakten we nog even dankbaar gebruik van onze chauffeur door nog even langs de westerse supermarkt te gaan. Hier hebben we onder andere diepgevroren gehakt gekocht en wat vezels (cornflakes) voor Marjolie’s darmen. Na deze supermarkt hebben we eerst thuis het gehakt in de vriezer gelegd en daarna zijn we met Ida mee naar de craft market gegaan. Dit was echt heel erg leuk, er zijn allemaal winkeltjes met verschillende souvernirs. Heel leuk allemaal. Ik ga hier natuurlijk niet opschrijven wat ik heb gekocht! Het nadeel van z’n souvernirmarkt is wel dat iedereen je meteen wat wil aansmeren. Als je alleen al ergens naar kijkt wordt het al bijna in je handen gedrukt en gevraagd wat je ervoor wil geven. Het is dan natuurlijk de bedoeling dat je een ‘onderhandel proces’ aangaat. Nadat iedereen wat souvenirtjes had gekocht zijn wij met z’n drieën naar Metsje gegaan om eerst lekker te douchen en om daarna ons eerste intervisiegesprek te houden. Dit is een gesprek waarbij je je eigen ontwikkeling bespreekt, sterke en zwakke punten, dingen waar je aan moet werken en onderlinge verhoudingen. Dit laatste is wel belangrijk om te bespreken, ondanks dat we elkaar 2,5 jaar kennen. Je bent namelijk nu 24 uur per dag bij elkaar en je doet dingen en ziet dingen van elkaar die je normaal gesproken niet met elkaar doet. Hierdoor kunnen kleine irritaties ontstaan of botsingen uit voortkomen. Dit soort dingen hebben we besproken met Metsje en het is ook vooral belangrijk om het tegen elkaar uit te blijven spreken.
Nou, na deze intervisie gingen we naar huis met de bustaxi. Helaas hadden we net de auto die naar Brikama ging gemist, dus dat betekende dat we wat langer moesten wachten. Wij waren namelijk de eersten die in de taxi stapten, en deze wacht vaak tot alle plekken bezet zijn. En aangezien er ongeveer 20 personen in z’n busje kunnen, kan dat soms nog wel even duren. That’s the Gambian way. Uiteindelijk waren we rond half 8 thuis. Toen kwam Ida nog even langs om wat mango’s te brengen, heerlijk! We hebben onze kip met gebakken aardappels gegeten en de mango als toetje! Marjolie heeft als toetje enkele vezels (cornflakes met extra veel vezels) naar binnen gewerkt, om zo haar darmen wat meer te stimuleren. Nu (zaterdag) heeft het wel iets geholpen, maar de zak is dan ook al half leeg. Ik ga vanmiddag maar even kijken of ik nog nieuwe kan kopen.

Vrijdag 15 april
Deze dag beginnen we met wat huishoudelijke klusjes. Zo hebben we de was gedaan, ontbeten, geveegd en ik heb m’n bed verschoond. Hierna zijn we aan de slag gegaan voor school, we hebben nu al enkele 50-velden af, we hebben de cijfers gemaakt met instructie hoe ze te schrijven (nog geen klas had deze cijfers, dus dat betekent dat we 100 cijfers hebben gemaakt) en we zijn begonnen aan de klokken. Marjolie heeft Michiel de opdracht gegeven om spiltpennen mee te nemen, zodat we de wijzers op de klokken kunnen maken en dat ze deze dus kunnen gebruiken tijdens het aanleren van het klokkijken. Ik vind het wel dankbaar werk om te doen, want (hopelijk) wordt er veel gebruik van gemaakt. Het is wel zo dat het gewoon veel tijd kost en dat het soms ook dom werk is om te doen (beetje lijntjes trekken en cijfers inkleuren), maar we weten waarvoor we het doen.
Daarna hebben we nog even een broodje gegeten en toen zijn we naar het strand gegaan. Heerlijk! Ik begin nu toch een beetje bij te kleuren, ik ben dan ook al overgestapt op factor 20 in plaats van 50 in het begin.
Na het strand zijn we lekker bij Timeless gaan eten. Hmm! Het eten is goed en toch niet zo duur, dus ik zei al meteen: och, dat kunnen we nog wel eens vaker doen! Ik had een bord met gebakken vis en friet, daarvoor moest ik 150 dalasi betalen. Dat komt neer op ongeveer €3,75. Aangezien het groente en fruit op de markt en het vooral het vlees in de supermarkt ook nog best prijzig is, is het verschil niet heel erg groot. En je hoeft natuurlijk niet af te wassen!
Toen we thuis kwamen hebben we lekker even gewassen. Je kunt je het misschien moeilijk voorstellen, maar zoals ik al eerder zei, we voelen ons echt fris na het wassen.
We hebben nog even met de mensen van de compound gepraat, een paar van de meiden hadden namelijk hun haar weer anders gedaan. De mensen hier zijn overdag veel bezig met wassen, strijken en schoonmaken, maar ook met elkaars haren vlechten. En ja hoor, we hebben al te horen gekregen dat wij onze haren ook moeten laten vlechten, dus dat zal vast een pijnlijke bedoeling gaan worden! Maar goed, aan de andere kant lijkt me dat ook wel weer erg leuk. Ook hebben veel mensen hier een pruik op, en dat is soms echt verdomd lelijk. Dan denk ik maar: als je het zelf maar mooi vindt…
Verder hebben we deze avond nog even wat gedronken en toen naar bed gegaan. Geloof het of niet, maar het leven hier is toch best vemoeiend!

Zaterdag 16 april
Vandaag staat er voor Marjolie en Jarmke weer een dagje strand op het programma, ik heb besloten om vandaag eens lekker thuis te blijven. Heerlijk, even het ‘rijk’ voor mezelf. Daarom ben ik nu ook dit blog aan het bijwerken, dadelijk ga ik even lekker een paar boodschappen doen, beetje vegen, beetje wassen, beetje voor school doen. Niet verkeerd hoor.
Vanmorgen heb ik al even lekker op skype gezeten met het thuisfront. Toch fijn om te horen dat alles daar ook goed gaat. Ook hoorde ik deze week dat we de andere kant van ons huis nu definitief verhuurd hebben en dat we dus per 1 juni nieuwe buurtjes hebben!
Terwijl ik met mama aan het praten was op skype, kwam ook de familie Arts nog even online! Leuk! Ook daar heb ik nog even lekker mee gekletst en een rondleiding door ons huisje gegeven. Ze waren natuurlijk benieuwd naar de wc en onze douche, dus ook dat maar even laten zien. Het is moeilijk voor te stellen misschien, maar ik vind het echt al helemaal niet meer erg om hier naar de wc te gaan of ons in ons teiltje te douchen. Vooral als ik de gedachten aan thuis ver weg stop, haha! Natuurlijk zou ik het fijner vinden als we een ‘echte’ douche hadden, maar gelukkig kunnen we bij Metsje douchen, dus dat maakt dat het goed te doen is.

Verder staat er nog op de planning dat we vanavond gaan stappen in een of andere club in Senegambia, het gedeelte waar veel toeristen komen. Ben benieuwd. Ik vermoed dat ik het na één keer wel heb gezien, aangezien ik niet zo’n uitgaanstype ben. Toch wil ik wel zien hoe het uitgaansleven er hier uit ziet, dus ik ga in ieder geval één keer mee.

Nog enkele wetenswaardigheden:
- Wij roepen sinds kort ‘mofing’ naar iemand die ons ‘toubab’ noemt. Dat betekent dus het tegenovergestelde. Eerst wilden we wel weten of we daarmee niet iemand beledigden, maar dat is niet zo. Iedereen moet juist heel hard lachen als we dat terug roepen.
- Ze hebben hier een McDonals in plaats van een McDonalds!
- De bustaxi’s die hier rijden zijn helemaal volgebouwd met stoelen en bankjes, zodat er zoveel mogelijk mensen in kunnen.
- De bankjes die in de bustaxi’s zitten, zijn niet allemaal even stevig. Laatst zaten Marjolie en ik op een bankje, die gewoon zeker 10 cm heen en weer ging toen de chauffeur moest optrekken of af moest remmen.
- Soms komen we mensen tegen die in helemaal in boerka lopen. Ik heb me hier nog geen moment onveilig gevoeld, maar toch vind ik het niet zo fijn als ik zo iemand tegen kom.

Tot de volgende keer!

Liefs,
Elise